یادداشت منتشر شده در پایگاه تحلیلی رسانه و هنر انقلاب (رسانه انقلاب) به قلم حسن مجیدیان برای مستند روی خط آتش :
این روزها مستند‌سازان جوان، خبرشان روی بورس است. خصوصا که رهبرمعظم انقلاب هم، همین چند روز پیش حسابی تحویلشان گرفتند و آن ها را به مطالبی دقیق دلالت کردند. مثل نسل شاعران جوان که از راه رسیده اند و فصل نو و پرباری را برای شعر انقلاب آورده اند، نسل مستند سازان جوان و خوش آتیه و خلاق هم به جبهه ی پربرکت فرهنگی انقلاب اضافه شده اند.
دوست داشتم بروم جشنواره عمار و روی خط آتش محمد حاجی مقصودی را ببینم که نشد! اما بخت یار شد و شبکه ی مستند سیما پذیرای این مستند خوب شد. وقتی مستند را دیدم حیفم آمد که چیزی ننویسم و دعوتی نکنم برای دیدن این اثر. آن چه به چشم من آمد همه اش زیبایی و شگفتی بود. شروع جذاب و نفس گیر مستند با صحنه ای از دوندگی و هجوم رزمندگان عزیز فاطمیون، همان ابتدا خبر می دهد که این مستند، سکته و ایستایی و رکود ندارد و همه اش هیجان و خطر و تعلیق است. کیفیت تصاویر با اینکه در اغلب صحنه ها با دوربین متحرک و غیر ثابت ضبط شده اما، عالی و قابل قبول و با رنگ و لعاب چشم نواز و پذیرفتنی است. یعنی معلوم است که با دقت خوب و حوصله ی خوب تر، این تصاویر را درآورده اند. صدای گوینده ی متن هم انتخاب مناسبی است. محمدمقصودی جوان خودش متن کار را نوشته است. روایتی کاملا ساده و گفتارهایی به دور از رمز و راز و تکلف و تصنع. البته متن در عین سادگی، حاوی اطلاعات خوب و مستند و منطقی و قابل ملاحظه است. فیلم زمان مناسبی دارد. کسل کننده نیست. تا می آید که یکنواخت بشود، به ناگاه حال و هیجان عملیات، دوباره به سیر مستند جان می دهد و بیننده را سر ذوق می آورد.

ترس و زبونی دشمن با غلبه ی خوب تصاویر باورپذیر و جان دار،به خوبی در مستند آشکار است. در عین حال از نمایش سختی و پیچیدگی جنگ، رنج و تعب پیشروی، دشواری فتح مواضع،حال خوش رزمندگان و… هم غفلت نشده است. خلاصه این مستند ۴۰ دقیقه ای خسته اتان نمی کند!
شاید جانسوزترین تصویر در این مستند، صحنه ی شهادت شهیدی به نام مهدی و ضجه های همرزمش بر بالین او باشد که نم اشک را بر چشم می نشاند و داغ و درد را بر جان بیننده می اندازد..
زیبایی خیره کننده ی این کار همانا حضور بچه های باصفای افغانستانی در جای جای مستند است.انصافا در این دوره و زمانه، افغانستان را باید با بچه های دلیر فاطمیون شناخت. تجسم خوبی ها و زیبایی های این کشور مظلوم و این ملت شریف را در سیمای درخشان رزمندگان دلاور فاطمیون باید دید. بچه هایی باصفا با چهره هایی ساده و سخت اما صمیمی و تابناک. با آن گویش شیرین شان انصافا لطف دیدن این مستند را صدچندان کرده اند. نمازشان، مناجاتشان، عزاداری و مولودی خوانی شان، دورهمی و گعده و خنده شان و رزم و جنگ و شهادتشان انصافا دیدنی است. خلاصه اگر مستند را نبینید نصف عمرتان بر فناست!

همه ی این کار باشکوه را یک جوان ۲۵ساله به اتفاق دوستان و هم قطاران کم سن و سال خودش، از آب درآورده و جلوی چشمان مشتاق شما گرفته است.تهیه کننده کار هم ساسان فلاح فر است. طلبه ی هنرمند و خوش ذوقی که که برای جبهه ی مقاومت کم کار نکرده و پرونده ی قابل توجهی دارد. انصافا دست مریزاد و احسنت به ذوق و هنر و جسارت این سرمایه های آینده ی رسانه ی انقلاب اسلامی
والسلام.
حسن مجیدیان